Στις 6-10-2021 απεβίωσε στην Αθήνα η Άγκυ (Αγλαϊα) Λιούρδη, Επίκουρη Καθηγήτρια του Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Άριστη νομικός, χαρισματική πανεπιστημιακή Καθηγήτρια, άνθρωπος με ευγένεια και προσήνεια.
Οι οικογενειακές σχέσεις μου με την Άγκυ Λιούρδη μετρούν πολλά χρόνια και δεν έχουν ως αφετηρία τις πανεπιστημιακές ή δικαστικές αίθουσες. Έχουν αιτία το κοινό επάγγελμα των πατέρων μας γι΄α υτό και η αναφορά στους στρατηγούς πατέρες μας και στην ιδιαιτερότητα της ζωής των οικογενειών των αξιωματικών του στρατού αποτελούσε πάντοτε την επωδό κάθε συζήτησής μας.
Σαν νομικός ξεχώρισε για την άρτια νομική κατάρτισή της και την οξύνοιά της που της επέτρεπαν να δίδει λύσεις ταχύτατες σε σύνθετα νομικά θέματα. Σαν πανεπιστημιακή Καθηγήτρια έχαιρε του σεβασμού των συναδέλφων και των φοιτητών της. Ξέφυγε από τα στενά, τυπικά πλαίσια της διδασκαλίας, την οποία, με τον δικό της μοναδικό τρόπο, ανήγαγε σε μία λίαν εποικοδομητική και ευχάριστη αναζήτηση του γράμματος και του πνεύματος του νόμου. Δεν περιορίσθηκε στην στείρα μετάδοση γνώσεων, αλλά κατόρθωσε τη σύζευξη θεωρίας και πράξης αντλώντας παραδείγματα από την επικαιρότητα. Με τον τρόπο αυτό επετύγχανε να προσελκύει το ενδιαφέρον των φοιτητών της, οι οποίοι συνέρρεαν στις πανεπιστημιακές αίθουσες κατά την παράδοση του μαθήματός της.
Η ζωντάνια και η αίσθηση του χιούμορ αφενός και η σοβαρότητά της αφετέρου ήταν τα στοιχεία εκείνα που την έκαναν προσιτή στους φοιτητές της, αλλά και διατηρούσαν την αναγκαία απόσταση καθηγητή – φοιτητή. Η πιο απλή ερώτηση ή παρατήρηση φοιτητή της μπορούσε να είναι για εκείνη έναυσμα για πολύ λεπτές θεωρητικές αναζητήσεις. Χαρισματική πανεπιστημιακή Καθηγήτρια, ήξερε να ενθαρρύνει τους φοιτητές της στην προσπάθειά τους, ήξερε τον τρόπο να αναδεικνύει το ορθό και, με διακριτικότητα, να υποδεικνύει το πρέπον.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρω ιδιαιτέρως την επιστημονική ενασχόλησή της και το συγγραφικό της έργο (βιβλία και άρθρα) στο πεδίο του Ιατρικού Ποινικού Δικαίου. Υπήρξε στο σχετικό αντικείμενο πολυγραφότατη. Θα ξεχωρίσω από το συγγραφικό της έργο που αφορά το Ιατρικό Ποινικό Δίκαιο, το άρθρο της για τις βαριατρικές επεμβάσεις, το οποίο είναι πρωτότυπο, επιλύει πολλά νομικά θέματα που τίθενται στην καθημερινή δικαστηριακή πρακτική επ΄ευκαιρία τέτοιου είδους επεμβάσεων και αποτελεί φάρο για τους ασχολούμενους, σε θεωρητικό ή πρακτικό επίπεδο, με το συγκεκριμένο αντικείμενο.
Η τελευταία τηλεφωνική επικοινωνία μας με την Άγκυ Λιούρδη ήταν τον μήνα Απρίλιο του έτους 2020, επ΄ευκαιρία δημοσιευθέντος,κατά το χρόνο εκείνο, άρθρου μου για την <<Ιατρική των Καταστροφών>>. Κατά τη διάρκεια της τηλεφωνικής συνομιλίας μας ανταλλάξαμε απόψεις σχετικές με το ανωτέρω θέμα. Συμφωνήσαμε και διαφωνήσαμε. Η τηλεφωνική επικοινωνία μας περατώθηκε με την υπόσχεση να επακολουθήσει νέα για να συζητήσουμε τα θέματα που είχαμε ήδη θίξει. Δυστυχώς η επικοινωνία αυτή δεν έμελλε να πραγματοποιηθεί. Οι πιεστικές υποχρεώσεις της καθημερινότητας αφενός και η ασθένειά της αφετέρου δεν επέτρεψαν την συνέχιση του ιδιαίτερα γόνιμου για εμένα διαλόγου μαζί της.
Η Άγκυ Λιούρδη έφυγε πρόωρα. Άφησε όμως πίσω της ένα τεράστιο διδακτικό και συγγραφικό έργο, το οποίο θα φωτίζει εμάς και τις γενεές των νομικών που ακολουθούν.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα της ηλειακής γης που την σκεπάζει.
